விஜயநகரப் பேரரசு: ஒரு இந்து சாம்ராஜ்யத்தின் எழுச்சி

விஜயநகரப் பேரரசு: ஒரு இந்து சாம்ராஜ்யத்தின் எழுச்சி

தோற்றம்: ஹரிஹரர் மற்றும் புக்கர் ஆகியோரால் கி.பி. 1336 இல் துங்கபத்ரா நதிக்கரையில் நிறுவப்பட்டது. இவர்கள் வித்யாசங்கரர் அல்லது வித்யாரண்யர் என்ற துறவியின் வழிகாட்டுதலில் செயல்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.
தலைநகர்: ஹம்பி (தற்போதைய கர்நாடகாவில் உள்ளது), யுனெஸ்கோ உலகப் பாரம்பரிய தளமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆட்சி மரபுகள்:

சங்கம மரபு (கி.பி. 1336 – கி.பி. 1485): ஹரிஹரர் I, புக்கர் I, தேவராயர் II (பிரௌட தேவராயர்) ஆகியோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள். தேவராயர் II காலத்தில் பேரரசு உச்சத்தை அடைந்தது.
சளுவ மரபு (கி.பி. 1485 – கி.பி. 1505): சளுவ நரசிம்மர் இந்த மரபை நிறுவினார்.
துளுவ மரபு (கி.பி. 1505 – கி.பி. 1570): கிருஷ்ணதேவராயர் (கி.பி. 1509 – கி.பி. 1529) இந்த மரபின் மிகச்சிறந்த ஆட்சியாளர். இவருடைய காலம் இலக்கியம், கலை மற்றும் கட்டிடக்கலையின் பொற்காலமாகக் கருதப்படுகிறது. அஷ்டதிக்கஜங்கள் (எட்டு புலவர்கள்) இவருடைய அவையை அலங்கரித்தனர். தெனாலி ராமகிருஷ்ணா இவர்களில் முக்கியமானவர்.
ஆரவீடு மரபு (கி.பி. 1570 – கி.பி. 1646): தக்காண சுல்தான்களின் கூட்டமைப்புக்கு எதிராக ஏற்பட்ட தலைக்கோட்டைப் போருக்குப் (கி.பி. 1565) பிறகு இவர்களால் ஆட்சி தொடரப்பட்டது. இப்போரில் பேரரசு பெரும் பின்னடைவை சந்தித்தது.

நிர்வாகம்:

நயங்கரா முறை: நிலமானிய முறையின் ஒரு வடிவம். அமரநாயகர்கள் (ராணுவத் தளபதிகள்) நிலங்களை நிர்வகித்து, வரி வசூலித்து, ராணுவத்திற்கு ஆட்களைத் திரட்டினர்.
ஐங்கர் முறை: கிராம நிர்வாகம் 12 கிராம அதிகாரிகளால் (ஐங்கர்கள்) நிர்வகிக்கப்பட்டது.

கலை மற்றும் கட்டிடக்கலை: விஜயநகரப் பேரரசு கட்டிடக்கலைக்கு ஒரு புதிய பாணியைக் கொண்டு வந்தது. ஹம்பியில் உள்ள விட்டல சுவாமி கோயில், விருபாக்ஷா கோயில், லோட்டஸ் மஹால் ஆகியவை இதன் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள். ஏராளமான கோபுரங்கள், மண்டபங்கள், கலையரங்குகள், குதிரை மண்டபங்கள், சிற்பங்கள், தூண்கள் ஆகியவை தனிச்சிறப்பு மிக்கவை.

பாமினி சுல்தானியம்: தக்காணத்தில் ஒரு இஸ்லாமிய சக்தி

தோற்றம்: கி.பி. 1347 இல் தௌலதாபாத்தில் அலாவுதீன் ஹசன் பாமன் ஷா (ஹசன் கங்கு) என்பவரால் நிறுவப்பட்டது. இது டெல்லி சுல்தானியத்தின் முகமது பின் துக்ளக்கின் ஆட்சிக்கு எதிராக கிளர்ச்சி செய்த பிரபுக்களால் உருவாக்கப்பட்டது.
தலைநகரங்கள்: முதலில் குல்பர்கா (அசனாபாத்), பின்னர் பீடார்.
முக்கிய ஆட்சியாளர்கள்:

அலாவுதீன் ஹசன் பாமன் ஷா: பாமினி அரசை நிறுவினார்.
முகமது ஷா I: நிர்வாகத்தை சீரமைத்தார். விஜயநகரத்துடன் பல போர்களை நடத்தினார்.
பெரோஸ் ஷா பாமினி: அறிஞர் மற்றும் கலை ஆர்வலர்.
முகமது ஷா III: இவருடைய காலத்தில் மஹ்மூத் கவான் (பிரதம மந்திரி) மிகச்சிறந்த நிர்வாகியாகவும், தளபதியாகவும் விளங்கினார். இவருடைய நிர்வாக சீர்திருத்தங்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை.

பாமினி அரசின் வீழ்ச்சி: மஹ்மூத் கவானின் மரணத்துக்குப் (கி.பி. 1481) பிறகு பாமினி அரசு வலுவிழந்தது. பின்னர் ஐந்து தக்காண சுல்தானியங்களாகப் பிரிந்தது:

பீஜாப்பூர் (அடில் ஷாஹி மரபு)
கோல்கொண்டா (குதுப் ஷாஹி மரபு)
அகமதுநகர் (நிஜாம் ஷாஹி மரபு)
பீடார் (பரீத் ஷாஹி மரபு)
பிரார் (இமாத் ஷாஹி மரபு)

விஜயநகர – பாமினி மோதல்கள்:

இந்த இரு அரசுகளும் துங்கபத்ரா ஆற்றுப் படுகை, கிருஷ்ணா-கோதாவரி டெல்டா பகுதிகள் (இராயச்சூர் தோவாப்), மற்றும் மசலிப்பட்டினம் துறைமுகக் கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றுக்காக அடிக்கடி மோதிக்கொண்டன. இந்த மோதல்கள் இடைக்காலத் தென்னிந்திய வரலாற்றின் ஒரு முக்கிய அம்சமாக இருந்தன.

முடிவு:

விஜயநகர மற்றும் பாமினி அரசுகள், தென்னிந்தியாவின் அரசியல், சமூக, பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார வரலாற்றில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின. இந்த அரசுகள் பற்றிய தெளிவான புரிதல் TNPSC போன்ற போட்டித் தேர்வுகளுக்கு மிகவும் அவசியமானது.