யுனெஸ்கோ அங்கீகரித்த இந்தியாவில் உள்ள உலக பாரம்பரிய சின்னங்கள் பட்டியல் 2025

யுனெஸ்கோ (ஐக்கிய நாடுகளின் கல்வி, அறிவியல் மற்றும் கலாச்சார அமைப்பு) என்பது உலகளாவிய கலாச்சார மற்றும் இயற்கை பாரம்பரியத்தைப் பாதுகாக்கும் நோக்கில் செயல்படும் ஒரு நிறுவனம் ஆகும். யுனெஸ்கோ உலக பாரம்பரிய சின்னங்கள் திட்டம், உலகெங்கிலும் உள்ள கலாச்சார மற்றும் இயற்கை முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடங்களை அடையாளம் கண்டு, பாதுகாத்து, ஊக்குவிக்கிறது. இந்த இடங்கள் மனிதகுலத்தின் பொதுவான பாரம்பரியத்தின் ஒரு பகுதியாகக் கருதப்படுகின்றன.

இந்தியா, அதன் பன்முகத்தன்மை வாய்ந்த வரலாறு, கலாச்சாரம் மற்றும் இயற்கை அழகைக் கொண்டு, யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரிய பட்டியலில் ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பெற்றுள்ளது. 2025 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, இந்தியாவில் யுனெஸ்கோ அங்கீகரித்துள்ள உலக பாரம்பரிய சின்னங்களின் விரிவான பட்டியல் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த சின்னங்கள் இந்தியாவின் செழுமையான கடந்த காலத்தையும், இயற்கையின் அதிசயங்களையும், கலை மற்றும் கட்டிடக்கலையின் மகத்துவத்தையும் பறைசாற்றுகின்றன.

கலாச்சார சின்னங்கள்:

ஆக்ரா கோட்டை, உத்தரப் பிரதேசம்: 16 ஆம் நூற்றாண்டில் முகலாய பேரரசர் அக்பரால் கட்டப்பட்ட இந்த செங்கற்கோட்டை, முகலாய கட்டிடக்கலையின் ஒரு தலைசிறந்த எடுத்துக்காட்டு. இது ஷாஜஹானின் காலத்தில் மேலும் விரிவுபடுத்தப்பட்டது.
அஜந்தா குகைகள், மகாராஷ்டிரா: கி.மு. 2 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. 6 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலகட்டத்தில் உருவாக்கப்பட்ட இந்த பௌத்த குகைக் கோயில்கள், அற்புதமான சுவரோவியங்கள் மற்றும் சிற்பங்களைக் கொண்டுள்ளன.
எல்லோரா குகைகள், மகாராஷ்டிரா: 6 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 10 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலகட்டத்தில் இந்து, பௌத்த மற்றும் சமண மதங்களைச் சேர்ந்த குகைக் கோயில்களைக் கொண்ட ஒரு சிக்கலான அமைப்பு.
தாஜ்மஹால், உத்தரப் பிரதேசம்: ஷாஜஹான் தனது மனைவி மும்தாஜ் மஹாலுக்காக கட்டிய இந்த அற்புதமான பளிங்கு கல்லறை, முகலாய கட்டிடக்கலையின் உச்சகட்டமாகக் கருதப்படுகிறது.
மகாபலிபுரம் நினைவுச்சின்னக் குழு, தமிழ்நாடு: 7 ஆம் மற்றும் 8 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பல்லவ வம்சத்தால் செதுக்கப்பட்ட கற்கோயில்கள் மற்றும் சிற்பங்கள்.
கொனார்க் சூரியன் கோவில், ஒடிசா: 13 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இந்த அற்புதமான தேர் வடிவ கோவில், சூரிய பகவானுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது.
கோவாவின் தேவாலயங்கள் மற்றும் மடாலயங்கள், கோவா: 16 ஆம் மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் போர்த்துகீசியர்களால் கட்டப்பட்ட இந்த கட்டிடங்கள், இந்தியாவிற்கு மேற்கத்திய கட்டிடக்கலையின் அறிமுகத்தைக் குறிக்கின்றன.
ஃபாடேபூர் சிக்ரி, உத்தரப் பிரதேசம்: அக்பரால் கட்டப்பட்ட இந்த தலைநகரம், 1571 முதல் 1585 வரை முகலாய சாம்ராஜ்யத்தின் தலைநகராக இருந்தது.
ஹம்பி நினைவுச்சின்னக் குழு, கர்நாடகா: விஜயநகரப் பேரரசின் தலைநகராக இருந்த ஹம்பி, அற்புதமான இடிபாடுகளையும், கோவில்களையும் கொண்டுள்ளது.
கஜுராஹோ நினைவுச்சின்னக் குழு, மத்தியப் பிரதேசம்: 950 ஆம் மற்றும் 1050 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் சந்தேலா வம்சத்தால் கட்டப்பட்ட இந்த இந்து மற்றும் சமண கோவில்கள், அவற்றின் சிற்றின்ப சிற்பங்களுக்குப் பெயர் பெற்றவை.
மகாபோதி கோயில் வளாகம், போத்கயா, பீகார்: புத்தர் ஞானம் பெற்றதாகக் கருதப்படும் இடம். இது பௌத்தர்களுக்கான ஒரு முக்கிய புனித யாத்திரை மையமாகும்.
இந்திய மலை ரயில்வே, இமாச்சலப் பிரதேசம், மேற்கு வங்கம், தமிழ்நாடு: டார்ஜிலிங் இமயமலை ரயில்வே, நீலகிரி மலை ரயில்வே மற்றும் கல்கா-சிம்லா ரயில்வே ஆகியவை பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ பொறியியலின் அற்புதமான எடுத்துக்காட்டுகள்.
குதுப்மினார் மற்றும் அதன் நினைவுச்சின்னங்கள், டெல்லி: 12 ஆம் மற்றும் 13 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் கட்டப்பட்ட இந்த கோபுரம், இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலையின் ஒரு முக்கிய அடையாளமாகும்.
சிவப்பு கோட்டை வளாகம், டெல்லி: முகலாய பேரரசர் ஷாஜஹானால் கட்டப்பட்ட இந்த கோட்டை, முகலாய கட்டிடக்கலையின் ஒரு அற்புதமான எடுத்துக்காட்டு.
சாஞ்சி பௌத்த நினைவுச்சின்னங்கள், மத்தியப் பிரதேசம்: கி.மு. 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி. 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான பௌத்த கலை மற்றும் கட்டிடக்கலையின் ஒரு முக்கிய மையம்.
சத்ரபதி சிவாஜி மகாராஜ் டெர்மினஸ் (முன்பு விக்டோரியா டெர்மினஸ்), மும்பை, மகாராஷ்டிரா: பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ கட்டிடக்கலையின் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.
ஜெய்ப்பூர் நகரம், ராஜஸ்தான்: 18 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இந்த 'பிங்க் சிட்டி', அதன் திட்டமிடப்பட்ட அமைப்பு மற்றும் அற்புதமான கட்டிடக்கலைக்கு பெயர் பெற்றது.
ராணி கி வாவ் (ராணியின் படி கிணறு), குஜராத்: 11 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இந்த படி கிணறு, குஜராத்தி கட்டிடக்கலையின் ஒரு அற்புதமான எடுத்துக்காட்டு.
நாளந்தா மகாவிகாரா (நாளந்தா பல்கலைக்கழகம்), பீகார்: பண்டைய இந்தியாவின் ஒரு முக்கியமான பௌத்த கல்வி மையம்.
அகமதாபாத் வரலாற்று நகரம், குஜராத்: சுல்தானிய மற்றும் முகலாய கால கட்டிடக்கலையின் ஒரு கலவையான எடுத்துக்காட்டு.
மும்பையின் விக்டோரியன் கோதிக் மற்றும் ஆர்ட் டெகோ குழுமங்கள், மகாராஷ்டிரா: 19 ஆம் நூற்றாண்டு பிரிட்டிஷ் கோதிக் மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டு ஆர்ட் டெகோ கட்டிடக்கலையின் தனித்துவமான கலவை.
காக்கத்திய ருத்ரேஷ்வரா (ராமப்பா) கோயில், தெலுங்கானா: 13 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இந்த கோயில், காக்கத்திய வம்சத்தின் சிற்பக்கலையின் ஒரு அற்புதமான எடுத்துக்காட்டு.
தோலாவிரா: ஹரப்பன் நகரம், குஜராத்: சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் ஒரு முக்கியமான தொல்லியல் தளம்.
சந்திநிகேதன், மேற்கு வங்கம்: ரவீந்திரநாத் தாகூரால் நிறுவப்பட்ட இந்த கல்வி மற்றும் கலாச்சார மையம், இந்திய நவீனத்துவத்தின் ஒரு முக்கியமான அடையாளமாகும். (2024 இல் சேர்க்கப்பட்டது)
செஞ்சிக்கோட்டை : விழுப்புரம் மாவட்டம், செஞ்சிக்கோட்டை பலமும், கலாசாரமும் பொருந்திய பிரமாண்டமான கோட்டையாக உருவெடுத்தது. பகைவர்கள் எளிதில் கோட்டைக்குள் நுழைய முடியாத வகையில் பாதுகாப்பு வசதிகள் மூலம், செஞ்சிக்கோட்டை தென்னிந்தியாவின் ராணுவ முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கோட்டைகளில் ஒன்றாக வரலாற்றில் இடம்பெற்றது. உலக அளவில் புராதன சின்னங்களை ஆய்வு செய்து பாரம்பரிய சின்னங்களாக அறிவிக்கும் யுனெஸ்கோ குழுவினர் செஞ்சிக்கோட்டையை மத்திய அரசின் பரிந்துரையின்படி ஆய்வு செய்தனர். கோட்டையின் பாதுகாப்பான கட்டிடக்கலையை கண்டு ஆச்சரியமடைந்த யுனெஸ்கோ குழு, மத்திய அரசின் உயர் அதிகாரிகளின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில், பிரான்ஸ் தலைநகர் பாரீசில் நடந்த உலக பாரம்பரியக் குழுவின் 47-வது அமர்வில் செஞ்சிக்கோட்டையை உலக பாரம்பரிய சின்னமாக அறிவித்தது.

இயற்கை சின்னங்கள்:

காசிரங்கா தேசிய பூங்கா, அசாம்: ஒற்றைக் கொம்பு காண்டாமிருகங்களுக்குப் பெயர் பெற்ற இந்த பூங்கா, ஒரு முக்கிய வனவிலங்கு சரணாலயமாகும்.
கியோலாடியோ தேசிய பூங்கா, ராஜஸ்தான்: பறவைகளுக்குப் பெயர் பெற்ற ஒரு முக்கியமான சதுப்பு நில சுற்றுச்சூழல் அமைப்பு.
சுந்தரவன தேசிய பூங்கா, மேற்கு வங்கம்: உலகின் மிகப்பெரிய அலையாத்தி காடு மற்றும் வங்காளப் புலிகளின் வாழ்விடம்.
நந்தா தேவி மற்றும் மலர்களின் பள்ளத்தாக்கு தேசிய பூங்காக்கள், உத்தரகண்ட்: அற்புதமான இமயமலை நிலப்பரப்பு மற்றும் அரிய தாவர மற்றும் விலங்கு இனங்களின் வாழ்விடம்.
மேற்கு தொடர்ச்சி மலைகள், மகாராஷ்டிரா, கோவா, கர்நாடகா, தமிழ்நாடு, கேரளா: உலகின் பல்லுயிர் செழுமைமிக்க இடங்களில் ஒன்று.
மனாஸ் வனவிலங்கு சரணாலயம், அசாம்: அரிய மற்றும் அழிந்து வரும் வனவிலங்குகளின் வாழ்விடம்.
கஞ்சஞ்சங்கா தேசிய பூங்கா, சிக்கிம்: ஒரு கலப்பு பாரம்பரிய தளமாக, இது இமயமலை கலாச்சாரம் மற்றும் இயற்கையின் தனித்துவமான கலவையை பிரதிபலிக்கிறது.

இந்த யுனெஸ்கோ உலக பாரம்பரிய சின்னங்கள், இந்தியாவின் செழுமையான கலாச்சார மற்றும் இயற்கை பன்முகத்தன்மையின் பிரதிபலிப்புகளாகும். இவை இந்தியாவின் கடந்த கால பெருமையையும், எதிர்காலத்திற்கான அதன் அர்ப்பணிப்பையும் பறைசாற்றுகின்றன. இந்த சின்னங்களை பாதுகாப்பதும், அடுத்த தலைமுறைகளுக்கு கடத்துவதும் நம் அனைவரின் கடமையாகும்.