TNPSC - வினாவும் விளக்கமும் - 54 | உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் இந்திய அரசியலமைப்பு பிரிவுகள்.

உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் இந்திய அரசியலமைப்பு: ஒரு விரிவான ஆய்வு

இந்திய அரசியலமைப்பின் பல்வேறு பிரிவுகள் உயர் நீதிமன்றங்களின் அமைப்பு, அதிகாரங்கள் மற்றும் அதிகார வரம்பை எவ்வாறு வரையறுக்கின்றன என்பதை விரிவாக ஆராய்கிறது. ஒவ்வொரு பிரிவும் உயர் நீதிமன்றங்களின் செயல்பாட்டில் ஒரு தனித்துவமான பங்கை வகிக்கிறது, அவை இந்திய நீதி அமைப்பின் இன்றியமையாத அங்கமாக செயல்பட உதவுகிறது.

1. உயர் நீதிமன்றங்களின் நீதிப் பேராணைகளை பிறப்பிக்கும் அதிகாரம் - பிரிவு 226:

இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 226, உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு நீதிப் பேராணைகளை (writs) பிறப்பிக்கும் தனித்துவமான மற்றும் பரந்த அதிகாரத்தை வழங்குகிறது. அடிப்படை உரிமைகளை அமல்படுத்துவதற்கும், வேறு எந்த சட்ட நோக்கத்திற்காகவும் இந்த அதிகாரம் பயன்படுத்தப்படுகிறது. பின்வரும் ஐந்து வகையான நீதிப் பேராணைகளை உயர் நீதிமன்றங்கள் பிறப்பிக்கலாம்:

ஆட்கொணர்வு ஆணை (Habeas Corpus): சட்டவிரோதமாக தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள ஒருவரை நீதிமன்றத்தில் ஆஜர்படுத்தும்படி இது உத்தரவிடுகிறது. தனிநபர் சுதந்திரத்தைப் பாதுகாப்பதில் இது ஒரு முக்கிய கருவியாகும்.
மண்டமஸ் (Mandamus): ஒரு பொது அதிகாரி தனது கடமையைச் செய்யத் தவறினால், அந்த கடமையைச் செய்யும்படி நீதிமன்றம் உத்தரவிடும் ஆணை இது. இது அரசு நிர்வாகத்தில் வெளிப்படைத்தன்மையையும் பொறுப்புணர்வையும் உறுதி செய்கிறது.
தடை (Prohibition): கீழ் நீதிமன்றம் அல்லது தீர்ப்பாயம் தனது அதிகார வரம்பை மீறி செயல்படுவதைத் தடுக்கும் ஆணை இது. இது நீதித்துறை அதிகார வரம்புகளின் ஒழுங்கை பராமரிக்க உதவுகிறது.
குவோ வாரண்டோ (Quo Warranto): ஒரு நபர் வகிக்கும் பொது அலுவலகத்தின் சட்டபூர்வமான தன்மையை கேள்விக்குள்ளாக்கும் ஆணை இது. இது பொது அலுவலகங்களின் சட்டப்பூர்வத்தன்மையை உறுதி செய்கிறது.
சான்றளிப்பு (Certiorari): கீழ் நீதிமன்றம் அல்லது தீர்ப்பாயத்தால் பிறப்பிக்கப்பட்ட உத்தரவை அல்லது முடிவை மறுஆய்வு செய்ய அல்லது ரத்து செய்ய உயர் நீதிமன்றத்தால் பிறப்பிக்கப்படும் ஆணை இது. இது கீழ் நீதிமன்றங்களின் பிழைகளை சரிசெய்ய உதவுகிறது.

இந்த நீதிப் பேராணைகள், குடிமக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதிலும், நிர்வாகத்தின் அதிகார வரம்பை கட்டுப்படுத்துவதிலும் உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு அத்தியாவசியமான அதிகாரத்தை அளிக்கின்றன.

2. குறிப்பிட்ட வழக்குகளை உயர் நீதிமன்றத்திற்கு மாற்றுதல் - பிரிவு 228:

இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 228, கீழ் நீதிமன்றங்களில் நிலுவையில் உள்ள சில வழக்குகளை உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு மாற்றும் அதிகாரத்தை வழங்குகிறது. ஒரு வழக்கில் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் செல்லுபடியாகும் தன்மை அல்லது விளக்கம் தொடர்பான ஒரு கணிசமான கேள்வி இருந்தால், உயர் நீதிமன்றம் அந்த வழக்கை தனது கட்டுப்பாட்டில் எடுத்துக் கொள்ளலாம் அல்லது கீழ் நீதிமன்றத்திடம் அத்தகைய கேள்விக்கான தனது கருத்தை தெரிவித்து, அதற்கேற்ப முடிவெடுக்க அறிவுறுத்தலாம். இது, அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் சரியான விளக்கத்தை உறுதி செய்வதற்கும், ஒரே மாதிரியான சட்டப் பயன்பாட்டைப் பேணுவதற்கும் உதவுகிறது.

முக்கியமாக, பிரிவு 178 மாநில சட்டமன்ற சபாநாயகர் மற்றும் துணை சபாநாயகர் பதவிகள் தொடர்பான விதிகளை மட்டுமே கையாள்கிறது என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். இது வழக்குகளை மாற்றுவது தொடர்பானதல்ல.

3. இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாநிலங்களுக்கு பொதுவான உயர் நீதிமன்றத்தை நிறுவுதல் - பிரிவு 231:

இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 231, நாடாளுமன்றத்திற்கு இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாநிலங்களுக்கோ, அல்லது இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாநிலங்கள் மற்றும் ஒரு யூனியன் பிரதேசத்திற்கோ ஒரு பொதுவான உயர் நீதிமன்றத்தை நிறுவ அதிகாரம் அளிக்கிறது. இது, வளங்களை திறம்படப் பயன்படுத்துவதற்கும், நிர்வாக வசதிக்காகவும் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக, பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா மாநிலங்களுக்கு சண்டிகரில் ஒரு பொதுவான உயர் நீதிமன்றம் உள்ளது. இத்தகைய ஏற்பாடு, சிறிய மாநிலங்கள் அல்லது யூனியன் பிரதேசங்களுக்கு தனி உயர் நீதிமன்றங்களை அமைப்பதன் நிதி மற்றும் நிர்வாகச் சுமையைக் குறைக்கிறது.

4. உயர் நீதிமன்றங்களின் அதிகார வரம்பு யூனியன் பிரதேசங்களுக்கு நீட்டிப்பு - பிரிவு 230:

இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 230, நாடாளுமன்றத்திற்கு ஒரு உயர் நீதிமன்றத்தின் அதிகார வரம்பை ஒரு யூனியன் பிரதேசத்திற்கு நீட்டிக்க அதிகாரம் அளிக்கிறது. இது, யூனியன் பிரதேசங்களுக்கு தனி உயர் நீதிமன்றங்கள் இல்லாத பட்சத்தில், அவற்றுக்கான நீதித்துறை சேவைகளை உறுதி செய்கிறது. எடுத்துக்காட்டாக, டெல்லி ஒரு யூனியன் பிரதேசமாக இருந்தபோதிலும், அதற்கு ஒரு தனி உயர் நீதிமன்றம் உள்ளது. அதேசமயம், மற்ற யூனியன் பிரதேசங்கள் அருகிலுள்ள மாநில உயர் நீதிமன்றங்களின் அதிகார வரம்புக்கு உட்பட்டவை.

முக்கியமாக, பிரிவு 320 பொது சேவை ஆணையங்களின் செயல்பாடுகள் மற்றும் அதிகாரங்கள் தொடர்பான விதிகளை மட்டுமே கையாள்கிறது என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். இது உயர் நீதிமன்றங்களின் அதிகார வரம்பை யூனியன் பிரதேசங்களுக்கு நீட்டிப்பது தொடர்பானதல்ல.

முடிவு:

இந்திய அரசியலமைப்பின் மேற்கூறிய பிரிவுகள், உயர் நீதிமன்றங்களின் முக்கியத்துவத்தையும், இந்திய நீதி அமைப்பில் அவற்றின் பன்முகப் பாத்திரத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன. அவை குடிமக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதிலும், அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் மேலாதிக்கத்தைப் பேணுவதிலும், சட்டத்தின் ஆட்சியை நிலைநாட்டுவதிலும் இன்றியமையாதவை. இந்த விதிகள், நாட்டின் கூட்டாட்சி கட்டமைப்பிற்குள்ளேயே திறமையான மற்றும் அணுகக்கூடிய நீதித்துறை சேவைகளை வழங்குவதை உறுதி செய்கின்றன.