TNPSC - வினாவும் விளக்கமும் - 34 | Zonal Councils in India / மண்டலக் குழுக்கள்

Zonal Councils are statutory bodies established under Part III of the States Reorganisation Act, 1956. Their primary objective is to foster inter-state cooperation and coordination. While not constitutional bodies, they play a crucial role in promoting regional collaboration and addressing issues of common interest among states in specific zones.Background and Establishment

The concept of Zonal Councils emerged from the recommendations of the States Reorganisation Commission (SRC) in 1956. The SRC recognized the need for a mechanism to facilitate discussions and resolutions on matters of mutual concern among states, especially in the wake of linguistic reorganization. Consequently, the States Reorganisation Act, 1956, provided for the establishment of five Zonal Councils:

Northern Zonal Council: Comprising the states of Haryana, Himachal Pradesh, Jammu and Kashmir, Punjab, Rajasthan, and the Union Territories of Chandigarh and Delhi.
Central Zonal Council: Consisting of the states of Chhattisgarh, Uttarakhand, Uttar Pradesh, and Madhya Pradesh.
Eastern Zonal Council: Including the states of Bihar, Jharkhand, Odisha, and West Bengal.
Western Zonal Council: Covering the states of Goa, Gujarat, Maharashtra, and the Union Territories of Dadra and Nagar Haveli and Daman and Diu.
Southern Zonal Council: Comprising the states of Andhra Pradesh, Karnataka, Kerala, Tamil Nadu, Telangana, and the Union Territory of Puducherry.

In addition to these five, a North-Eastern Council was established under the North-Eastern Council Act, 1971. Although it has similar functions to the Zonal Councils, it is a separate statutory body with a distinct legislative origin, specifically designed to address the unique challenges and developmental needs of the North-Eastern region. Its members include Arunachal Pradesh, Assam, Manipur, Meghalaya, Mizoram, Nagaland, Sikkim, and Tripura.Composition of Zonal Councils

Each Zonal Council consists of the following members:

Chairman: The Union Home Minister serves as the common Chairman for all Zonal Councils.
Vice-Chairman: The Chief Ministers of the states included in each zone take turns to act as Vice-Chairman for a period of one year at a time.
Members:
- Chief Ministers of all the states in the zone.
- Two other Ministers from each of the states in the zone, nominated by the Governor.
- Administrators of the Union Territories in the zone.
- One advisor nominated by the Planning Commission (now NITI Aayog) for each zone.

Objectives and Functions

The primary objectives of Zonal Councils are to promote inter-state cooperation and coordination in various fields. Their functions include:

Promoting National Integration: By fostering a spirit of cooperation and understanding among different states, the councils contribute to national integration and unity.
Arresting Regionalism and Secessionism: They provide a platform for discussing and resolving inter-state disputes and issues, thereby mitigating regionalistic tendencies and preventing secessionist movements.
Facilitating Economic and Social Planning: The councils discuss and recommend measures for coordinated development in economic and social spheres, including projects and policies that benefit multiple states.
Resolving Inter-State Disputes: They act as advisory bodies for resolving disputes related to borders, linguistic minorities, irrigation projects, and other matters of common interest.
Promoting Common Policies: The councils deliberate on issues such as border disputes, security, transport, industry, water management, and linguistic minorities, aiming to arrive at common policies and solutions.
Ensuring Efficient Administration: They contribute to better administration by facilitating the exchange of information and best practices among states.

Significance and Impact

Despite their advisory nature, Zonal Councils hold significant importance in India's federal structure:

Forum for Dialogue: They provide a vital platform for Chief Ministers and other state representatives to engage in direct dialogue with the Union Home Minister and among themselves, fostering mutual understanding and trust.
Conflict Resolution: By enabling open discussions on contentious issues, they help in defusing potential conflicts and arriving at amicable solutions without the need for formal legal intervention.
Policy Coordination: They facilitate the coordination of policies and programs across states, leading to more effective implementation and better outcomes for shared challenges.
Regional Development: By focusing on common developmental issues within a zone, they contribute to balanced regional growth and address specific needs of diverse geographical areas.
Strengthening Federalism: They reinforce cooperative federalism by promoting collaboration between the Union and the states, and among the states themselves.

Challenges and Criticisms

While beneficial, Zonal Councils also face certain challenges:

Advisory Nature: Their recommendations are not binding, which can sometimes limit their effectiveness if states are unwilling to implement them.
Infrequent Meetings: Meetings are not always held regularly, which can hinder continuous dialogue and problem-solving.
Lack of Strong Secretariat: The support structure for the councils could be strengthened to ensure more proactive follow-up on decisions.
Overlapping Jurisdictions: In some cases, issues discussed in Zonal Councils might also be addressed by other inter-state bodies or central ministries, potentially leading to duplication of efforts.

Conclusion

Zonal Councils represent an important institutional mechanism for fostering inter-state cooperation and coordination in India. By providing a structured forum for dialogue and problem-solving, they play a crucial role in promoting national integration, resolving disputes, and facilitating coordinated development across various regions. Despite their advisory nature, their significance in strengthening cooperative federalism and ensuring harmonious relations among states remains undeniable. Continuous efforts to enhance their effectiveness and ensure regular engagement can further amplify their positive impact on India's governance and development.

இந்தியாவில் மண்டலக் குழுக்கள்

மண்டலக் குழுக்கள், மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டம், 1956 இன் பகுதி III இன் கீழ் நிறுவப்பட்ட சட்டப்பூர்வ அமைப்புகளாகும். மாநிலங்களுக்கிடையே ஒத்துழைப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பை வளர்ப்பதே இவற்றின் முதன்மை நோக்கமாகும். இவை அரசியலமைப்பு அமைப்புகள் இல்லாவிட்டாலும், பிராந்திய ஒத்துழைப்பை ஊக்குவிப்பதிலும், குறிப்பிட்ட மண்டலங்களில் உள்ள மாநிலங்களுக்கிடையே பொதுவான நலன்களைப் பூர்த்தி செய்வதிலும் முக்கியப் பங்காற்றுகின்றன.

பின்னணி மற்றும் உருவாக்கம்

மண்டலக் குழுக்கள் பற்றிய கருத்து, 1956 இல் மாநில மறுசீரமைப்பு ஆணையத்தின் (SRC) பரிந்துரைகளில் இருந்து உருவானது. குறிப்பாக மொழிவாரி மறுசீரமைப்பிற்குப் பிறகு, மாநிலங்களுக்கிடையேயான பரஸ்பர அக்கறை கொண்ட விஷயங்களில் விவாதங்களையும் தீர்மானங்களையும் எளிதாக்குவதற்கான ஒரு பொறிமுறையின் அவசியத்தை SRC அங்கீகரித்தது. இதன் விளைவாக, மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டம், 1956, ஐந்து மண்டலக் குழுக்களை நிறுவுவதற்கு வழிவகை செய்தது:

வடக்கு மண்டலக் குழு: ஹரியானா, இமாச்சலப் பிரதேசம், ஜம்மு காஷ்மீர், பஞ்சாப், ராஜஸ்தான் ஆகிய மாநிலங்களையும், சண்டிகர் மற்றும் டெல்லி யூனியன் பிரதேசங்களையும் உள்ளடக்கியது.
மத்திய மண்டலக் குழு: சத்தீஸ்கர், உத்தரகாண்ட், உத்தரப் பிரதேசம், மத்தியப் பிரதேசம் ஆகிய மாநிலங்களை உள்ளடக்கியது.
கிழக்கு மண்டலக் குழு: பீகார், ஜார்க்கண்ட், ஒடிசா, மேற்கு வங்கம் ஆகிய மாநிலங்களை உள்ளடக்கியது.
மேற்கு மண்டலக் குழு: கோவா, குஜராத், மகாராஷ்டிரா ஆகிய மாநிலங்களையும், தாத்ரா மற்றும் நகர் ஹவேலி மற்றும் டாமன் மற்றும் டையூ யூனியன் பிரதேசங்களையும் உள்ளடக்கியது.
தெற்கு மண்டலக் குழு: ஆந்திரப் பிரதேசம், கர்நாடகா, கேரளா, தமிழ்நாடு, தெலுங்கானா ஆகிய மாநிலங்களையும், புதுச்சேரி யூனியன் பிரதேசத்தையும் உள்ளடக்கியது.

இந்த ஐந்தைத் தவிர, வடகிழக்கு மண்டலக் குழு சட்டம், 1971 இன் கீழ் ஒரு வடகிழக்கு மண்டலக் குழு நிறுவப்பட்டது. இது மண்டலக் குழுக்களைப் போன்ற செயல்பாடுகளைக் கொண்டிருந்தாலும், இது ஒரு தனி சட்டப்பூர்வ அமைப்பாகும், இது வடகிழக்கு பிராந்தியத்தின் தனித்துவமான சவால்கள் மற்றும் மேம்பாட்டுத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய குறிப்பாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் உறுப்பினர்களில் அருணாச்சலப் பிரதேசம், அசாம், மணிப்பூர், மேகாலயா, மிசோரம், நாகாலாந்து, சிக்கிம் மற்றும் திரிபுரா ஆகியவை அடங்கும்.

மண்டலக் குழுக்களின் அமைப்பு

ஒவ்வொரு மண்டலக் குழுவும் பின்வரும் உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருக்கும்:

தலைவர்: மத்திய உள்துறை அமைச்சர் அனைத்து மண்டலக் குழுக்களுக்கும் பொதுவான தலைவராக செயல்படுவார்.
துணைத் தலைவர்: ஒவ்வொரு மண்டலத்திலும் உள்ள மாநிலங்களின் முதலமைச்சர்கள் ஒரு நேரத்தில் ஒரு வருட காலத்திற்கு துணைத் தலைவராக மாறி மாறி செயல்படுவார்கள்.
உறுப்பினர்கள்:
- மண்டலத்தில் உள்ள அனைத்து மாநிலங்களின் முதலமைச்சர்கள்.
- மண்டலத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு மாநிலத்திலிருந்தும், ஆளுநரால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட இரண்டு அமைச்சர்கள்.
- மண்டலத்தில் உள்ள யூனியன் பிரதேசங்களின் நிர்வாக அலுவலர்கள்.
- ஒவ்வொரு மண்டலத்திற்கும் திட்டக் குழுவால் (தற்போது நிதி ஆயோக்) பரிந்துரைக்கப்பட்ட ஒரு ஆலோசகர்.

நோக்கங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகள்

மண்டலக் குழுக்களின் முதன்மை நோக்கங்கள் பல்வேறு துறைகளில் மாநிலங்களுக்கிடையே ஒத்துழைப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பை ஊக்குவிப்பதாகும். அவற்றின் செயல்பாடுகள் பின்வருமாறு:

தேசிய ஒருமைப்பாட்டை மேம்படுத்துதல்: வெவ்வேறு மாநிலங்களுக்கிடையே ஒத்துழைப்பு மற்றும் புரிதல் உணர்வை வளர்ப்பதன் மூலம், குழுக்கள் தேசிய ஒருமைப்பாடு மற்றும் ஒற்றுமைக்கு பங்களிக்கின்றன.
பிராந்தியவாதம் மற்றும் பிரிவினைவாதத்தைத் தடுத்தல்: இவை மாநிலங்களுக்கிடையேயான சர்ச்சைகள் மற்றும் பிரச்சினைகளைப் பற்றி விவாதிப்பதற்கும் தீர்ப்பதற்கும் ஒரு தளத்தை வழங்குகின்றன, இதன் மூலம் பிராந்தியவாதப் போக்குகளைத் தணித்து பிரிவினைவாத இயக்கங்களைத் தடுக்கின்றன.
பொருளாதார மற்றும் சமூக திட்டமிடலை எளிதாக்குதல்: பல மாநிலங்களுக்கு பயனளிக்கும் திட்டங்கள் மற்றும் கொள்கைகள் உட்பட பொருளாதார மற்றும் சமூகத் துறைகளில் ஒருங்கிணைந்த வளர்ச்சிக்கான நடவடிக்கைகளை குழுக்கள் விவாதித்து பரிந்துரைக்கின்றன.
மாநிலங்களுக்கிடையேயான சர்ச்சைகளைத் தீர்ப்பது: எல்லைகள், மொழியியல் சிறுபான்மையினர், நீர்ப்பாசன திட்டங்கள் மற்றும் பொதுவான நலன்கள் தொடர்பான பிற விஷயங்களில் சர்ச்சைகளைத் தீர்ப்பதற்கான ஆலோசனை அமைப்புகளாக இவை செயல்படுகின்றன.
பொதுவான கொள்கைகளை மேம்படுத்துதல்: எல்லைத் தகராறுகள், பாதுகாப்பு, போக்குவரத்து, தொழில், நீர் மேலாண்மை மற்றும் மொழியியல் சிறுபான்மையினர் போன்ற பிரச்சினைகளைப் பற்றி குழுக்கள் விவாதிக்கின்றன, பொதுவான கொள்கைகள் மற்றும் தீர்வுகளை அடைய முயற்சிக்கின்றன.
திறமையான நிர்வாகத்தை உறுதி செய்தல்: மாநிலங்களுக்கிடையே தகவல் மற்றும் சிறந்த நடைமுறைகளின் பரிமாற்றத்தை எளிதாக்குவதன் மூலம் சிறந்த நிர்வாகத்திற்கு அவை பங்களிக்கின்றன.

முக்கியத்துவம் மற்றும் தாக்கம்

அவற்றின் ஆலோசனையான இயல்பு இருந்தபோதிலும், மண்டலக் குழுக்கள் இந்தியாவின் கூட்டாட்சி அமைப்பில் குறிப்பிடத்தக்க முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை:

உரையாடலுக்கான மன்றம்: முதலமைச்சர்கள் மற்றும் பிற மாநிலப் பிரதிநிதிகள் மத்திய உள்துறை அமைச்சருடனும் தங்களுக்குள்ளும் நேரடி உரையாடலில் ஈடுபடுவதற்கான ஒரு முக்கிய தளத்தை அவை வழங்குகின்றன, பரஸ்பர புரிதல் மற்றும் நம்பிக்கையை வளர்க்கின்றன.
மோதல் தீர்வு: சர்ச்சைக்குரிய பிரச்சினைகளில் வெளிப்படையான விவாதங்களை செயல்படுத்துவதன் மூலம், சாத்தியமான மோதல்களைத் தணிக்கவும், முறையான சட்டத் தலையீடு இல்லாமல் சுமூகமான தீர்வுகளை அடையவும் அவை உதவுகின்றன.
கொள்கை ஒருங்கிணைப்பு: அவை மாநிலங்களுக்கிடையே கொள்கைகள் மற்றும் திட்டங்களின் ஒருங்கிணைப்பை எளிதாக்குகின்றன, இது மிகவும் பயனுள்ள செயல்படுத்தல் மற்றும் பகிரப்பட்ட சவால்களுக்கு சிறந்த விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது.
பிராந்திய வளர்ச்சி: ஒரு மண்டலத்திற்குள் பொதுவான வளர்ச்சிப் பிரச்சினைகளில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், அவை சீரான பிராந்திய வளர்ச்சிக்கு பங்களிக்கின்றன மற்றும் பல்வேறு புவியியல் பகுதிகளின் குறிப்பிட்ட தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்கின்றன.
கூட்டாட்சித்துவத்தை வலுப்படுத்துதல்: அவை யூனியன் மற்றும் மாநிலங்களுக்கிடையேயும், மாநிலங்களுக்கிடையேயும் ஒத்துழைப்பை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் கூட்டுறவு கூட்டாட்சித்துவத்தை வலுப்படுத்துகின்றன.

சவால்கள் மற்றும் விமர்சனங்கள்

பயனுள்ளதாக இருந்தாலும், மண்டலக் குழுக்களும் சில சவால்களை எதிர்கொள்கின்றன:

ஆலோசனை இயல்பு: அவற்றின் பரிந்துரைகள் பிணைக்கப்படுவதில்லை, இது மாநிலங்கள் அவற்றைச் செயல்படுத்த விரும்பாதபோது அவற்றின் செயல்திறனைக் குறைக்கலாம்.
அடிக்கடி நடக்காத கூட்டங்கள்: கூட்டங்கள் எப்போதும் ஒழுங்காக நடத்தப்படுவதில்லை, இது தொடர்ச்சியான உரையாடல் மற்றும் சிக்கல் தீர்க்கும் திறனைக் hindering செய்யலாம்.
வலுவான செயலகத்தின் பற்றாக்குறை: முடிவுகளை மிகவும் முனைப்புடன் பின்பற்றுவதை உறுதிசெய்ய, குழுக்களுக்கான ஆதரவு அமைப்பு பலப்படுத்தப்படலாம்.
ஒன்றோடொன்று இணையும் அதிகார வரம்புகள்: சில சந்தர்ப்பங்களில், மண்டலக் குழுக்களில் விவாதிக்கப்படும் பிரச்சினைகள் மற்ற மாநிலங்களுக்கிடையேயான அமைப்புகளாலோ அல்லது மத்திய அமைச்சகங்களாலோ கவனிக்கப்படலாம், இது முயற்சிகளின் நகலுக்கு வழிவகுக்கும்.

முடிவுரை

மண்டலக் குழுக்கள் இந்தியாவில் மாநிலங்களுக்கிடையே ஒத்துழைப்பு மற்றும் ஒருங்கிணைப்பை வளர்ப்பதற்கான ஒரு முக்கியமான நிறுவன பொறிமுறையாகும். உரையாடல் மற்றும் சிக்கல் தீர்ப்பதற்கான ஒரு கட்டமைக்கப்பட்ட மன்றத்தை வழங்குவதன் மூலம், அவை தேசிய ஒருமைப்பாட்டை மேம்படுத்துவதிலும், சர்ச்சைகளைத் தீர்ப்பதிலும், பல்வேறு பிராந்தியங்களில் ஒருங்கிணைந்த வளர்ச்சியை எளிதாக்குவதிலும் முக்கியப் பங்காற்றுகின்றன. அவற்றின் ஆலோசனை இயல்பு இருந்தபோதிலும், கூட்டுறவு கூட்டாட்சித்துவத்தை வலுப்படுத்துவதிலும், மாநிலங்களுக்கிடையே இணக்கமான உறவுகளை உறுதி செய்வதிலும் அவற்றின் முக்கியத்துவம் மறுக்க முடியாதது. அவற்றின் செயல்திறனை மேம்படுத்துவதற்கும், வழக்கமான ஈடுபாட்டை உறுதி செய்வதற்கும் தொடர்ச்சியான முயற்சிகள் இந்தியாவின் ஆட்சி மற்றும் வளர்ச்சியில் அவற்றின் நேர்மறையான தாக்கத்தை மேலும் அதிகரிக்கும்.