TNPSC - வினாவும் விளக்கமும் - 42

TNPSC - வினாவும் விளக்கமும் - 42 | லோக் ஆயுக்தா

இந்தியாவில் முதன்முதலில் லோக் ஆயுக்தாவை அமைத்த மாநிலம்:

மகாராஷ்டிரா லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தாக்கள் சட்டத்தின் கீழ், 1971 ஆம் ஆண்டு லோக் ஆயுக்தா அலுவலகத்தை நிறுவிய இந்தியாவின் முதல் மாநிலம் மகாராஷ்டிரா ஆகும். இந்த நிறுவனம் அக்டோபர் 25, 1972 அன்று நடைமுறைக்கு வந்தது. First state in India to constitute an institution of Lok Ayukta: Maharashtra was the first state in India to establish the office of Lokayukta in 1971, under the Maharashtra Lokayukta and Upa-Lokayuktas Act. The institution became effective on October 25, 1972.

லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தா: ஒரு வரலாற்றுப் பார்வை

லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகள், இந்தியாவில் ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டத்தின் ஒரு முக்கிய பகுதியாகும். இந்த அமைப்புகள், அரசு அதிகாரிகள் மீதான ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளை விசாரித்து, தவறு செய்தவர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்க வழிவகுக்கின்றன. இந்த அமைப்புகளின் வரலாறு, அவற்றின் பரிணாம வளர்ச்சி மற்றும் அவை எதிர்கொண்ட சவால்கள் ஆகியவற்றை விரிவாகப் பார்ப்போம்.

தோற்றம் மற்றும் ஆரம்பகால வளர்ச்சி:

லோக் ஆயுக்தா என்ற கருத்து, முதலில் ஸ்வீடன் நாட்டில் ஓம்பட்ஸ்மேன் (Ombudsman) என்ற பெயரில் உருவானது. ஓம்பட்ஸ்மேன் என்பது, அரசு நிர்வாகத்தின் மீது மக்கள் வைக்கும் புகார்களை விசாரிக்கும் ஒரு சுதந்திரமான அமைப்பாகும். இந்தியாவில், இந்த ஓம்பட்ஸ்மேன் கருத்தை முதன்முதலில் 1960களில் அப்போதைய மத்திய சட்ட அமைச்சர் அசோக் குமார் சென் அறிமுகப்படுத்தினார்.

1966 ஆம் ஆண்டில், நிர்வாக சீர்திருத்த ஆணையம் (Administrative Reforms Commission - ARC) லோக்பால் (Lokpal) மற்றும் லோக் ஆயுக்தா ஆகிய இரண்டு அமைப்புகளை பரிந்துரைத்தது. லோக்பால் மத்திய அரசு மட்டத்தில் உள்ள ஊழல் புகார்களை விசாரிக்கும் என்றும், லோக் ஆயுக்தா மாநில அரசு மட்டத்தில் உள்ள ஊழல் புகார்களை விசாரிக்கும் என்றும் பரிந்துரைக்கப்பட்டது. இந்த பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில், 1968 ஆம் ஆண்டில் லோக்பால் மசோதா நாடாளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்டது. இருப்பினும், இந்த மசோதா நிறைவேற பல ஆண்டுகள் ஆனது.

மாநிலங்களில் லோக் ஆயுக்தா:

மத்திய அளவில் லோக்பால் சட்டம் இயற்றப்படுவதற்கு முன்பே, பல மாநிலங்கள் தங்களுக்குரிய லோக் ஆயுக்தா சட்டங்களை இயற்றின. மகாராஷ்டிரா, ராஜஸ்தான், பீகார், மத்தியப் பிரதேசம் மற்றும் உத்தரப் பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்கள், 1970கள் மற்றும் 1980களில் லோக் ஆயுக்தா சட்டங்களை இயற்றின. இந்த சட்டங்கள், மாநில அரசு அதிகாரிகள் மீதான ஊழல் புகார்களை விசாரிக்க லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகளை ஏற்படுத்தின.

ஒவ்வொரு மாநில லோக் ஆயுக்தா சட்டமும், அதன் அமைப்பையும் அதிகாரங்களையும் சற்றே மாறுபட்ட முறையில் வரையறுத்தன. இருப்பினும், பெரும்பாலான மாநில லோக் ஆயுக்தாக்கள், முதல்வர், அமைச்சர்கள், சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள், அரசு செயலாளர்கள் மற்றும் பிற உயர் அதிகாரிகள் மீதான ஊழல் புகார்களை விசாரிக்க அதிகாரம் பெற்றிருந்தன.

சவால்கள் மற்றும் விமர்சனங்கள்:

லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டபோதிலும், அவை பல சவால்களை எதிர்கொண்டன. அவற்றில் சில:

அதிகார வரம்பு: பல லோக் ஆயுக்தாக்கள், தங்களுக்குரிய அதிகார வரம்பை முழுமையாகப் பயன்படுத்த முடியவில்லை. சில சமயங்களில், அரசு தரப்பில் இருந்து ஒத்துழைப்பு இல்லாதது, அதிகார வரம்பு பற்றிய தெளிவின்மை போன்ற காரணங்களால், அவற்றின் செயல்பாடு தடைபட்டது.
பல்லின்மை: சில விமர்சகர்கள், லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகளுக்கு போதுமான அதிகாரம் இல்லை என்றும், அவை வெறும் பரிந்துரை செய்யும் அமைப்புகளாக மட்டுமே செயல்படுகின்றன என்றும் வாதிட்டனர். ஊழல் குற்றவாளிகள் மீது நேரடியாக நடவடிக்கை எடுக்க அவர்களுக்கு அதிகாரம் இல்லாதது ஒரு பெரிய குறைபாடாக கருதப்பட்டது.
அரசியல் தலையீடு: லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தா நியமனங்களில் அரசியல் தலையீடுகள் இருப்பதாக குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தன. இது, இந்த அமைப்புகளின் சுதந்திரமான செயல்பாட்டிற்கு தடையாக அமைந்தது.
ஆதாரங்களின் பற்றாக்குறை: ஊழல் புகார்களை விசாரிக்க போதுமான ஆதாரங்களை திரட்டுவதில் லோக் ஆயுக்தாக்கள் சிரமங்களை சந்தித்தன. சாட்சிகள் ஒத்துழைக்க மறுப்பது, ஆவணங்கள் கிடைக்காதது போன்ற காரணங்களால், பல வழக்குகள் முடிவுக்கு வரவில்லை.

லோக்பால் மற்றும் லோக் ஆயுக்தா சட்டம், 2013:

பல ஆண்டுகளாக நீடித்த பொதுமக்களின் கோரிக்கை மற்றும் ஊழலுக்கு எதிரான அண்ணா ஹசாரே போன்ற சமூக ஆர்வலர்களின் போராட்டங்களுக்குப் பிறகு, 2013 ஆம் ஆண்டில் லோக்பால் மற்றும் லோக் ஆயுக்தா சட்டம் நாடாளுமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்த சட்டம், மத்திய அளவில் லோக்பால் மற்றும் மாநில அளவில் லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகளை கட்டாயமாக்கியது.

இந்த சட்டம், லோக் ஆயுக்தாக்களுக்கு அதிக அதிகாரம் வழங்கியது. ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளை விசாரிப்பது, சொத்துக்களை பறிமுதல் செய்வது, ஊழல் குற்றவாளிகளை கைது செய்வது போன்ற அதிகாரங்கள் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. மேலும், இந்த சட்டம், லோக் ஆயுக்தா நியமன செயல்முறையை மிகவும் வெளிப்படையானதாக மாற்றியது.

முடிவுரை:

லோக் ஆயுக்தா மற்றும் உப-லோக் ஆயுக்தா அமைப்புகள், இந்தியாவில் ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டத்தின் ஒரு முக்கிய ஆயுதமாகும். அவற்றின் வரலாறு, சவால்கள் மற்றும் பரிணாம வளர்ச்சி ஆகியவை, இந்த அமைப்புகள் எதிர்கொண்ட போராட்டங்களையும், அவற்றின் முக்கியத்துவத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன. 2013 ஆம் ஆண்டு லோக்பால் மற்றும் லோக் ஆயுக்தா சட்டம், இந்த அமைப்புகளை மேலும் வலுப்படுத்தியது. இருப்பினும், ஊழல் இல்லாத சமுதாயத்தை உருவாக்குவதில், இந்த அமைப்புகளின் முழுமையான செயல்பாட்டிற்கு, தொடர்ச்சியான கண்காணிப்பு, பொதுமக்களின் ஆதரவு மற்றும் அரசியல் உறுதிப்பாடு ஆகியவை அவசியம்.